تحلیل تطبیقی پیشرفت تحصیلی دانشجویان نوبت اول و دوم کارشناسی ارشد علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه تهران

هدف پژوهش حاضر، مقایسه تطبیقی پیشرفت تحصیلی دانشجویان نوبت اول و دوم کارشناسی ارشد دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه تهران در سال تحصیلی 86-85 و ارزیابی عوامل مؤثر بر آن بود. روش تحقیق از نوع تحلیل توصیفی همبستگی است. در پژوهش حاضر، 128 نفر (53 مرد، 75 زن) از 135 دانشجوی ارشد شرکت کردند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه پیشرفت تحصیلی دانشجویان نوبت اول و دوم (safsa) بود. نتایج واریانس یک راهه مورد استفاده نشان داد که تفاوت معناداری بین رتبه کنکور کارشناسی ارشد دو گروه نوبت اول و دوم وجود دارد و دانشجویان نوبت دوم به لحاظ رتبه کنکور ضعیف تر از دانشجویان نوبت اول هستند، اما معدل دو گروه بعد از سه ترم نشان داد که تفاوت معناداری بین عملکرد دو گروه وجود ندارد و دانشجویان نوبت دوم توانسته اند عقب ماندگی علمی خود را جبران نمایند. برای رسیدن به الگوی نهایی پیش بینی پیشرفت تحصیلی متغیرهای رتبه در آزمون کارشناسی، جنس، وضعیت تاهل، درآمد ماهانه، تأثیر پرداخت شهریه، کار غیر از تحصیل دانشجو، منزل شخصی، شغل پدر (کارمند)، شغل مادر، مرتبط بودن رشته کارشناسی، ساعات اختصاص یافته جهت مطالعه و تعداد ساعات استفاده از اینترنت در الگوی نهایی وارد شده اند و توانستند در حدود 67 درصد از پیشرفت تحصیلی دانشجویان را تبیین کنند.